GEMİ INSPECTION TÜRLERİ

DARGEB Metin İçerik Departmanı yazarlarından; Melis Yıldız ve Nurullah Çelenk’in yapmış olduğu Gemi Inspection Türleri ile ilgi çalışmada; bir ticari geminin liman devleti kontrolleri, denetimleri ve hangi denetimler hangi sıklıkta ve hangi prosedürler altında kontrol edildiği, ayrıca dünyadaki en güçlü klas kuruluşları kimlerdir, geminin bandırası bu denetimlerde etkili midir? Gibi konular yer almaktadır ve çalışma içerisinde bu başlıklar incelenecektir.

Dünya deniz ticaretindeki süregelen artış, dünya taşımacılığının en önemli pay sahibi olan gemilerin emniyetli bir şekilde faaliyet göstermesini zorunlu kılmıştır. Bu bağlamda, Birleşmiş Milletler bünyesinde kurulmuş olan Uluslararası Denizcilik Örgütü (IMO) başta olmak üzere ve Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) kuruluşları, getirmiş oldukları kurallarla deniz ve çevre emniyeti, gemide çalışma ve yaşam koşulları gibi konularda gemilere asgari standartlar getirerek bayrak ve kıyı devletlerine sorumluluklar yüklemiştir.

Tablo 1. Denizcilik Sektöründe Yer Alan Aktörler

20. yüzyılda denizcilik sektörünün seyrini değiştiren önemli deniz kazaları meydana gelmiştir.

Uluslararası kurumlar tarafından bu kazalar sonrasında alınan önlemler kısaca şu şekildedir:

Tablo 2. Bazı Büyük Deniz Kazaları Sonrasında Alınan Önlemler

Gibi çevre kirliliğine neden olmuş deniz kazaları sonucunda Avrupa’da gemilerin daha etkili denetlenmesi düşüncesi oluşmuş ve bunun sonucunda dünyanın ilk bölgesel denetleme rejimi olan Avrupa ve Kuzey Atlantik Bölgesi Liman Devleti Kontrolü Mutabakatı (Paris MoU) 1982 yılında imzalanarak yürürlüğe girmiştir. Bu gelişme sonrası bölgesel anlaşmalar imzalanmaya devem etmiş olup günümüzde aşağıda da maddeler halinde belirttiğimiz dokuz adet bölgesel Liman Devleti Kontrolü Anlaşması (PSC) yürürlükte bulunmaktadır. Ayrıca Amerika Birleşik Devletleri, Amerikan Sahil Güvenliği Kontrolü (United States Coast Guard) adıyla liman devleti kontrolleri yapmaktadır.

Ülkemiz, üyesi bulunduğu Akdeniz ve Karadeniz Memorandumları (MoU) kapsamında limanlarımıza uğrak yapan yabancı bayraklı gemilere liman devleti kontrollerini yoğun bir şekilde gerçekleştirmektedir.

Bu denetimlerin sonucunda ise limanlarımızda toplam 480 adet gemi tutulmuştur. Bununla birlikte üç senede limanlarımıza uğrak yapan yabancı bayraklı tekil gemi sayısı ve denetim oranlarımız aşağıdaki tabloda gösterilmektedir.

Görüldüğü üzere, belirtilen sayılarda denetimleri gerçekleştirmek adına ciddi sayıda istihdam ve iş gücü gerekmektedir. Denetim hususundaki çabaların yerine ulaşması için denetlenecek gemilerin uygun, riskli gemiler arasından seçilmesi ve denetlenen gemilerde tespit edilen uygunsuzluklara ilişkin yerinde ve makul yaptırımların uygulanması gerekmektedir. Bu bağlamda, liman devleti kontrolü konusunda MoU uygulamalarının takibi büyük önem arz etmektedir.

Deniz emniyeti kavramını ortaya koyarken “standart altı gemi” kavramının da açıklanarak üzerinde durulması gerekmektedir. Standart altı gemi ifadesi, uluslararası sözleşmelerin gerekliliklerini yerine getiremeyen, deniz emniyeti ve çevre kirliliği konularında risk oluşturan gemileri tanımlamak için kullanılmaktadır. Tekne, makine, teçhizat veya emniyetli işletim konularında ilgili sözleşmelerde asgari standartların altında olunması durumunda veya gemi adamları ile donatımı, asgari gemi adamı donatım belgesinde olması gereken nicelikte veya nitelikte olunmaması durumunda gemiler, standart altı gemi olarak değerlendirilmektedir. Gemilerin standart altı olarak değerlendirilip değerlendirilmemesinde birtakım parametreler kullanılmış olup bunlar da aşağıda maddeler halinde belirtilmiştir.

Resim 1. Bölgesel Liman Devleti Kontrolü Memorandumlarının Dağılımı

Yukarıda, PSC rejimleri coğrafi olarak bölgelere ayrılmış olsa da bazı liman devletlerinin birden fazla memoranduma üye olmasından dolayı istisnalar mevcuttur. Örneğin Rusya Federasyonu Paris, Karadeniz ve Tokyo MoU üyesidir. Türkiye hem Akdeniz hem Karadeniz MoU; Kanada, Tokyo ve Paris MoU; Romanya ve Bulgaristan, Karadeniz ve Paris MoU üyesidir. Birden fazla memoranduma üye olmanın önemi, kontrolleri gerçekleştirirken ortaya

çıkmaktadır. Bazı liman devletleri, bütün limanlarında denetimlerini her iki memorandum prosedürlerini takip ederek gerçekleştirirken bazıları, memorandumları liman bazında ayırarak bu denetimleri gerçekleştirmektedir. Örneğin Türkiye, Akdeniz kıyısındaki limanlarda Akdeniz MoU kapsamında denetimler gerçekleştirirken Karadeniz kıyısındaki limanlarda Karadeniz MoU kapsamında denetimlerini gerçekleştirir. Yine Rusya, limanlarını Karadeniz, Paris ve Tokyo MoU limanları olarak bölümlere ayırmıştır. Diğer taraftan Bulgaristan, Romanya ve Malta gibi ülkeler, denetimlerini tüm limanlarında, tabi oldukları memorandumların her ikisine göre gerçekleştirir.

Teorik olarak, PSC denetimlerini gerçekleştirmek için tek tip yaklaşımın inşa edilmiş olması beklenebilir çünkü yürürlükte bulunan sözleşmeler, gemilerin aynı asgari standartlar taşıması gerektiğini belirtse de uygulama bu şekilde olmamaktadır. Bu bakımdan liman devleti kontrolü gerçekleştirecek olan ülkenin sözleşmelere taraf olup olmama konusu önem taşımaktadır. Liman devleti, limanlarına uğrak yapan yabancı bayraklı bir gemide kendi taraf olmadığı sözleşmeden dolayı eksiklik tespit edemez ve gemiyi bu sebeplerle alıkoyamaz. Diğer taraftan her memorandumun kendi prosedürlerini yürütürken farklı iç dinamikleri bulunmaktadır. Çünkü her memorandumun üye sayısı farklı olmakla birlikte bu üyeler, teknik ve operasyonel açıdan farklı kapasitelere sahip olmaktadır. Üye ülkelerden toplanan yıllık katkı payı dahi rejimler arasında farklılık göstermektedir. Ayrıca siyasi nedenler, bazen MoU içindeki iş birliği kalitesini de etkileyebilmektedir. Bu nedenle bazı memorandumlarda özel uygulamalar olmasına rağmen her memorandum kendi mutabakat zaptını ve ilgili kuralları oluşturmuştur. Bu bölümde, bütün memorandumlara ilişkin kısa bilgilendirmeler yapılacaktır. Paris MoU ile Akdeniz ve Karadeniz MoU uygulamaları üçüncü bölümde detaylı olarak inceleneceğinden bu bölümde kısaca bahsedilecektir.

1.PARIS MOU (Avrupa ve Kuzey Atlantik Bölgesi Liman Devleti Kontrolü Anlaşması)

Memorandumun tarihsel gelişimi incelendiğinde 1978 yılında Batı Avrupa denizcilik otoriteleri tarafından oluşturulan Hague Memorandumu, memorandumun ilk basamağını oluşturmaktadır. Hague Memorandumu, esas olarak ILO Sözleşmesinde şart koşulan gemide çalışma ve yaşam koşullarını kapsamaktaydı. Ancak memorandumun yürürlüğe girdiği 1978 yılının mart ayında “Amaco Cadiz” isimli süper tankerin karaya oturması sonucu ciddi bir petrol sızıntısı yaşanmış, Fransa (Brittany) kıyılarında büyük ölçüde çevre kirliliğine sebebiyet vermiştir. Bu deniz felaketi, deniz emniyeti hususunda daha sıkı kurallar için Avrupa’da siyasi ve toplumsal olarak güçlü baskılara sebep olmuştur. Bu baskı sonucunda ise memorandumun kapsamı genişletilerek:

• Denizde can emniyeti,
• Gemi kaynaklı kirliliğin önlenmesi ve
• Gemide yaşama ve çalışma koşulları konuları memorandum kapsamına eklenmiştir.

Ardından Paris’te 14 Avrupa ülkesinin katılımıyla düzenlenen toplantıda Paris Liman Devleti Kontrolü Mutabakat Muhtırası (Paris MoU) Ocak 1982 yılında imzalanarak 1 Temmuz 1982 yılında yürürlüğe girmiştir. Halihazırda memorandumun 27 üyesi bulunmaktadır. Bu ülkeler:

• Belçika,
• Kanada,
• Hırvatistan,
• Danimarka,
• Estonya,
• Finlandiya,
• Fransa,
• Almanya,
• Yunanistan,
• İzlanda,
• İrlanda,
• İtalya,
• Litvanya,
• Hollanda,
• Norveç,
• Polonya,
• Portekiz,
• Rusya Federasyonu,
• Slovenya,
• İspanya,
• İsveç,
• İngiltere,
• Bulgaristan,
• Güney Kıbrıs Rum Yönetimi,
• Letonya,
• Malta ve
• Romanya’dır.

Memorandum, misyonunu standart altı gemi operasyonlarını harmonize sistem içerisinde yürütülen liman devleti kontrolleri vasıtasıyla engellemek olarak ifade etmektedir. Yıllık 18.000’den fazla denetimin gerçekleştirildiği bölgede gemilerin emniyet, güvenlik ve çevre standartları ile gemi personelinin çalışma ve yaşam koşullarının uluslararası standartları sağladığını temin etmek amacıyla denetimler yapılmaktadır.

Paris MoU sekretaryası, Hague/Hollanda’da bulunmakta olup üye devletler ve Memorandum Danışma Kurulu tarafından yönetilmektedir. Bilgi işlem sistemi (THETIS) ise merkezi Lizbon/Portekiz’de bulunan Avrupa Deniz Emniyet Ajansı (EMSA) bünyesinde bulunmaktadır.

Memorandumun yürütücü organı, 27 üye ülke ve Avrupa Komisyonu temsilcilerinden oluşan Liman Devleti Kontrolü Komitesidir. Gerektiğinde daha sık aralıklarla toplandığı durumlar olsa da genellikle yılda bir kez toplanmaktadır. Komite, önem payı daha yüksek teknik konulara odaklanmak için kendisine destek vermek adına MoU Danışma Kurulu (MAB)’ı ve Teknik Değerlendirme Grubu (TEG)’i oluşturur.

Paris MoU, bölgesel PSC rejimleri arasında en etkin rejim olarak gösterilebilir. Bölgede, 2016 yılında yayımlanan yıllık rapor verilerine göre:

• 840 adet gemi denetimi gerçekleştirilmiş olup bunlar arasında 9.288 gemide eksiklik tespit edilmiştir;
• Denetimler neticesinde toplam 41.857 eksiklik tespit edilmiş ve 683 gemi tutuklanmıştır ve
• Ayrıca 2016 yılında 20 adet geminin Paris MoU limanlarına girişinin yasaklandığı yine yıllık raporda belirtilmiştir.

Diğer taraftan Paris MoU yıllık raporlarında 2015, 2016 ve 2017 senelerinin denetim ve tutulma verilerine dayanarak bayrak devletleri siyah, gri ve beyaz liste olarak sınıflandırılmaktadır. Beyaz listede 42, gri listede 19, siyah listede ise 12 bayrağın bulunduğu listelerde Türk Bayrağı, 2008 yılında geçmeye hak kazandığı beyaz listedeki yerini korumaktadır. Türk Bayraklı gemilerin Paris MoU limanlarındaki denetim/tutulma oranı Tablo 3‘te belirtilmektedir.

Tablo 3. Türk Bayraklı gemilerin Paris MoU Limanlarındaki denetim/tutulma verileri

2.TOKYO MOU (Asya ve Pasifik Bölgesi Liman Devleti Kontrolü Anlaşması)

Tokyo MOU, 1 Aralık 1993 tarihinde imzalanarak 1 Nisan 1994 yılında yürürlüğe girmiştir. Tokyo MoU’nun 20 üyesi:

• • Avustralya,
  • Kanada,
  • Şili,
  • Çin Halk Cumhuriyeti,
  • Fiji Adaları, Endonezya,
  • Hong Kong,
  • Japonya,
  • Güney Kore,
  • Malezya,
  • Marshall Adaları,
  • Yeni Zelanda,
  • Papua Yeni Gine,
  • Peru,
  • Filipinler,
  • Rusya Federasyonu,
  • Singapur,
  • Tayland,
  • Vanuatu ve
  • Vietnam’dır.

Bir ülke (Panama) işbirlikçi üye, 4 ülke (Kuzey Kore, Makao, Solomon Adaları, Tonga Krallığı) ve Amerika Birleşik Devletleri Sahil Güvenliği) de gözlemci üye pozisyonundadır. Ayrıca IMO, ILO, Paris MoU, Vina Del Mar MoU, Hint Okyanusu MoU, Karadeniz MoU ve Riyadh MoU gözlemci organizasyon olarak toplantılara iştirak sağlayabilmektedir.

Memorandumun ana amacı, üye ülke limanları arasında seyir yapan yabancı bayraklı gemilerde denizde can emniyeti, yönetim, gemi kaynaklı kirliliğin önlenmesi ile gemilerdeki yaşam ve çalışma koşullarının sözleşmelere uygunluğunun kontrolünün sağlanması konularında üye ülkeler arasında harmonizasyonun, iletişimin ve koordinasyonun sağlanmasıdır.

Memorandum, ana hatlarıyla Liman Devleti Kontrolü Komitesi, Sekretarya ve Asya Pasifik Bilgi Otomasyon Sistemi (APCIS) bölümlerinden oluşmaktadır. Sekretarya, Japonya’da; bilgi işlem merkezi ise Rusya’da bulunmaktadır.

Resim. Tokyo MoU Organizasyon Yapısı

Liman Devleti Kontrolü Komitesi, memoranduma üye ülkelerin her birinin temsilcilerinden oluşturulmaktadır. Komite, üye ülkelerin yanı sıra işbirlikçi ve gözlemci üye temsilcilerinin (oy hakkı olmaksızın) katılımıyla faaliyetlerini sürdürür. Komite, memorandum kapsamına girmekte olan belirli görevleri gerçekleştirir. Eğitim ve seminerler, denetimlerle ilgili uygulamalar, prosedürlerin harmonizasyonu ve tutulmalarla ilgili uygulamaları içeren gerekli destekleri sağlar.

Memorandum çerçevesinde yürütülen denetimlerle ilgili olarak temel prensipler ve Bilgi değişimi için prosedürleri geliştirir ve bunları günceller. Memorandumun etkinliği ve işleyişi ile ilgili diğer konuları gözetim altında tutar. Sekretarya, Liman Devleti Kontrolü Komitesine ve diğer toplantılara sekreterlik hizmeti sunar. Liman devleti kontrolü görevlileri için eğitim programları ve seminerleri organize eder. Bölgedeki liman devleti kontrolü denetimlerinin verilerinin araştırmasını ve analizini yürütür. Katılımcı otoriteler için liman devleti kontrolüne ilişkin bilgi toplar ve dağıtımını yapar. Teknik yardım sağlanması hususunda yardımda bulunur.

Asya Pasifik Bilgi Otomasyon Sistemi (APCIS), liman devleti kontrolü konusunda bilgi değişimi sağlanması amacı ile kurulmuştur. Bölge limanlarında denetlenecek yabancı bayraklı gemilerin seçiminde veya seçilen gemilerin denetlenmesine destek olmak için gerekli bilginin denizcilik otoritelerine sunulması, bölgede liman devleti denetimlerine ilişkin uygulamalarda etkin bir bilgi alışverişi sağlamak, görevleri arasındadır.

Tokyo MoU, PSC uygulamalarını Paris MoU’ ya benzer biçimde yürütmektedir. Bölgesel PSC rejimleri arasında Paris MoU’ dan sonra ikinci büyük öneme sahiptir. Bölgede, 2016 yıllık rapor verilerine göre 31.678 adet gemi denetimi gerçekleştirilmiş; bunlar arasında 18.943 gemide eksiklik tespit edilmiş ve 1.090 gemi tutuklanmıştır. Ayrıca bölge limanlarına uğrak yapan gemilerin %71’inin denetlendiği yine yıllık raporda belirtilmiştir.

Tablo. Türk Bayraklı Gemilerin Tokyo MoU Limanlarındaki denetim/tutulma verileri

Diğer taraftan Tokyo MoU yıllık raporlarında son üç senenin denetim ve tutulma verilerine dayanarak Bayrak Devletleri siyah, gri ve beyaz liste olarak katagorilendirilmektedir. Türk Bayrağı, 2011 yılında kazandığı gri listedeki yerini korumakta olup 2016 yıllık raporuna göre beyaz liste sınırında yer almaktadır. Türk Bayraklı gemilerin Tokyo MoU limanlarındaki denetim/tutulma oranı ve Türk Bayrağının gri listedeki konumu ise Tabloda gösterilmektedir.

3.CARIBBEAN MOU (Karayipler Bölgesi Liman Devleti Kontrolü Anlaşması)

Karayip Bölgesi Liman Devleti Kontrolü Anlaşması, Karayip Denizinde bulunan 9 ülke tarafından 1996 yılında imzalanmıştır. Günümüzde memorandumun 17 üyesi ve 1 kısmi üyesi bulunmaktadır. Bu ülkeler: Antigua ve Barbuda, Aruba, Bahamalar, Barbados, Belize, Cayman Adaları, Küba, Curaçao, Fransa, Grenada, Guyana, Jamaika, Hollanda, Saint Kitts ve Nevis, Saint Lucia, Surinam, Trinidad Tobago, Bermuda, Surinam, Cayman Adaları, Trinidad ve Tobago ve Saint Vincent ve Grenadines (kısmi üye) şeklindedir. Anguilla, Bermuda, İngiliz Virgin Adaları, Dominik Cumhuriyeti, Haiti, Sint Maarten, Turks ve Cacao Adaları gözlemci üye ülkeler; IMO, ILO, Paris MoU, Vina Del Mar MoU ve Amerikan Sahil Güvenliği gözlemci organizasyonlardır.

Sekretarya, Liman Devleti Kontrolü Komitesi ve Karayip Denizcilik Bilgi Merkezinden oluşmaktadır. Komite, diğer memorandumdaki yapılardan farklı olarak Teknik Çalışma Grubu ve Ekonomik ve İdari Çalışma Grubu olmak üzere iki gruba bölünmüştür. Bu grupların altında ihtiyaç doğması durumunda alt gruplar oluşturulabilmektedir. Sekretarya, memorandumun planlama ve idari kanadını oluşturmakta olup 2002 yılından beri Jamaika’da bulunmaktadır. Karayip Denizcilik Bilgi Merkezi, liman devleti kontrolü sonuçlarının raporlanması, arşivlenmesi ve bölgede bilgi alışverişinin kolaylaştırılması için 2005 yılında kurulmuş olup Surinam’da yer almaktadır.

Bölgede denetimler, memorandum tarafından belirlenen prensipler doğrultusunda gerçekleştirilir. Denetimlerde ana amaç, gemilerin uluslararası sözleşmeler ve standartlar bakımından deniz ve çevre emniyeti, güvenlik, gemide çalışma ve yaşam koşulları ve gemi adamı sertifikasyonu ve niteliği bakımından uygunluğunun sağlanmasıdır. Üye devletlerin, limanlarına uğrak yapan yabancı bayraklı gemilerin %15’ini denetleme yükümlülüğü bulunmaktadır.

4.BLACKSEA MOU (Karadeniz Bölgesi Liman Devleti Kontrolü Anlaşması)

Liman Devleti Kontrolü hususundaki ana prensiplerde ortak bir anlayışla 2000 yılında altı Karadeniz devleti (Bulgaristan, Gürcistan, Romanya, Rusya Federasyonu, Türkiye, Ukrayna) tarafından oluşturulan Karadeniz MoU’nun coğrafi kapsamında Karadeniz kıyısındaki limanlar yer almaktadır. Bölgede kurulan ve üye ülkeler arasındaki limanlara gelen standart altı gemilerin elimine edilmesi, denizde emniyetin artırılması ve deniz kirliliğinin önlenmesi ve kontrolünü sağlamak amacı olan anlaşma 7 Nisan 2000 tarihinde İstanbul’da imzalanmıştır. Bölgesel oluşuma göre liman devleti kontrolü sisteminin ana fikri; her bir üye idaresinin ulusal düzeyde liman devleti kontrolü sistemini kurması, ilgili araçların gemi kontrolü için kullanımlarının kabulü, ortak liman devleti denetimi yöntemlerinin liman devleti denetimleri sırasında uygulanması, standart altı gemilerin uygunlaştırılması ve koordine edilmesine yönelik eylemler, karşılıklı kapsamlı bilgi alışverişi sağlama olarak özetlenmiştir.

5.MEDITERRANEAN MOU (Akdeniz Bölgesi Liman Devleti Kontrolü Anlaşması)

6.INDIAN OCEAN MOU (Hint Okyanusu Liman Devleti Kontrolü Anlaşması)

Hint Okyanusu Liman Devleti Kontrolü Mutabakat Muhtırası (Hint Okyanusu MoU), 5 Haziran 1998’de Pretoria’da (Güney Afrika) imzalandı. Bu devletler:

• Avustralya,
• Bangladeş,
• Komorlar,
• Cibuti,
• Eritre,
• Fransa,
• Hindistan,
• İran (İslam Cumhuriyeti),
• Kenya, Maldivler,
• Mauritius,
• Mozambik,
• Myanmar,
• Umman,
• Seyşeller,
• Güney Afrika,
• Sri Lanka,
• Sudan,
• Tanzanya ve
• Yemen’dir.

Gözlemciler:

• IMO,
• ILO,
• Abuja MoU,
• Karadeniz MoU,
• Equasis,
• Etiyopya,
• USCG,
• Tokyo MoU ve
• Riyadh MoU

Ağustos 1997- Eylül 1997 döneminde bölgenin deniz güvenliği altyapısının yeterliliği ve Uluslararası Denizcilik Sözleşmesine uygun gereksinimler hakkında bir inceleme yapıldı. Hint Okyanusu kenarı, bölgedeki standart altı gemilerin seyrini kontrol etmek için bir çözüm olacaktır. Buna göre, Hint Okyanusu Mutabakat Muhtırası kavramı tartışıldı.

Uluslararası Denizcilik Örgütü Genel Sekreteri’nin daveti üzerine ve Hindistan Hükümeti’nin toplantıya ev sahipliği yapmak için cömert bir teklifiyle, Hint Okyanusu kıyısında bayrak ve liman devleti yeteneklerinin geliştirilmesine ilişkin ilk hazırlık toplantısı 13’ten gerçekleştirildi. 17 Ekim 1997’de Mumbai’de düzenlenen toplantıya aşağıdaki ülkelerden delegasyonlar katıldı:

Avustralya, Bangladeş, Cibuti, Eritre, Etiyopya, Hindistan, Kenya, Maldivler, Mauritius, Mozambik, Myanmar, Umman, Seyşeller, Singapur, Güney Afrika, Sri Lanka, Tanzanya ve Yemen.

Bu toplantıda hazırlanan bir Muhtıra taslağı, 1-5 Haziran 1998 tarihleri ​​arasında Pretoria’da, Güney Afrika Hükümeti’nin ev sahipliğinde düzenlenen ikinci bir hazırlık ve imza toplantısında nihai hale getirildi. Bu toplantıya daha önce bahsedilen ülkelere ek olarak Sudan ve İran da katıldı.

Mutabakat Muhtırası 5 Haziran 1998’den 22 Ocak 1999’a kadar Hindistan’ın Goa kentindeki Sekreterliğin Genel Merkezinde imzaya açık tutuldu. Mutabakat Muhtırası’nın ilk komite toplantısı 20-22 Ocak 1999 tarihleri ​​arasında Goa’da gerçekleşti. Bu dönem boyunca ve ilk toplantıda, şu ülkeler Mutabakat Zaptı’nın kabulünü imzaladılar:
Avustralya, Eritre, Hindistan, Sudan, Güney Afrika ve Tanzanya.

Daha sonra, Mauritius, Sri Lanka, İran, Kenya, Maldivler, Umman, Yemen, Fransa, Bangladeş, Komorlar, Mozambik, Seyşeller, Myanmar ve Madagaskar Mutabakat Muhtırası’na katıldı. Aralık 2019 itibariyle, yirmi ülke Mutabakat Zaptı’na taraf olmuştur. Memorandum 1 Nisan 1999’da yürürlüğe girdi.

7.RIYADH MOU (Arap Körfezi Liman Devleti Kontrolü Anlaşması)

Haziran 2004’te Riyad MOU olarak bilinen Körfez Bölgesinde Liman Devleti Kontrolüne ilişkin Riyad Mutabakat Zaptı, Riyad’da 6 ülke

• Bahreyn,
• Kuveyt,
• Umman,
• Katar,
• Suudi Arabistan ve
• BAE tarafından imzalandı.

Riyad Mutabakat Zaptı (MoU), Körfez bölgesindeki denizcilik yetki alanlarında güvenli, emniyetli ve verimli bir deniz taşımacılığı gerçekleştirmeye yönelik bir anlaşmadır. Riyad MoU, Uluslararası Denizcilik Örgütü himayesinde denizcilik makamları tarafından imzalanan Liman Devleti Kontrolüne ilişkin birkaç bölgesel anlaşmadan biridir. PSC, geminin ve ekipmanının durumunun uluslararası düzenlemelerin gerekliliklerine uygun olduğunu ve geminin konvansiyon standartlarına uygun olarak çalıştırıldığını ve işletildiğini doğrulamak için ulusal limanlardaki yabancı gemilerin denetimini yönetir.

Riyad MoU, altı Körfez Devletinin (Umman, BAE, Katar, Bahreyn, Kuveyt ve Suudi Arabistan) denizcilik makamlarını birleşik bir liman devleti kontrol önlemleri sistemine ve Liman Devleti Kontrolü ile ilgili konularda iş birliği ve bilgi alışverişini yoğunlaştırmaya taahhüt eder.

Riyad MoU, Umman’da bir Sekreterlik ve Bilgi Merkezi kurulması çağrısında bulundu. Sekretarya ayrıca gemilerle ilgili verileri kaydedecek ve değiş tokuş edecek bir Bilgi Merkezine de ev sahipliği yapacaktır.

8.ACUERDO DE VINA DEL MAR (Latin Amerika Bölgesi Liman Devleti Kontrolü Anlaşması)

9.ABUJA MOU (Batı ve Orta Afrika Bölgesi Liman Devleti Kontrolü Anlaşması)

Muhtırası Hakkında Liman Devleti Kontrolüne ilişkin Abuja MoU, 22 Ekim 1999’da on altı Batı ve Orta Afrika Devleti tarafından Nijerya’nın Abuja kentinde düzenlenen Bakanlar Konferansında imzalandı. Toplantı, Uluslararası Denizcilik Örgütü (IMO) ve Uluslararası Denizcilik Örgütü (IMO) tarafından düzenlendi. Nijerya Federal Cumhuriyeti hükümeti tarafından ev sahipliği yaptı.

Abuja mutabakat zaptı, bölge ülkelerinin ilgili liman devleti kontrol faaliyetleri için ortak bir mekanizma geliştirmeyi ve uygulamayı kabul ettiği yasal belgedir. Abuja MoU’nun ana işi, bölgedeki tüm ülkelerin liman devleti kontrol prosedürünün ve uygulamalarının, bölge içinde standart altı gemicilik operasyonunun ortadan kaldırılmasını, böylece deniz güvenliğini, güvenliğini, deniz çevremizin kirlilikten korunmasını ve iyileştirilmesini amaçlayan uyumlaştırılmasıdır. Gemi mürettebatının çalışma ve yaşam koşulları ve üye Devletler arasında bölgesel iş birliği ve bilgi alışverişini kolaylaştırmak.

Abuja-MoU bölgesine giren ülkeler:

• Angola,
• Benin,
• Kamerun,
• Cape Verde,
• Kongo,
• Fildişi Sahili,
• Gabon,
• Gana,
• Gine,
• Ekvator Ginesi,
• Liberya,
• Moritanya,
• Namibya,
• Nijerya,
• Senegal,
• Sierra Leone,
• Güney Afrika,
• Sao Tome ve Principe,
• Demokratik Kongo Cumhuriyeti,
• Gine Bissau,
• Gambiya ve

Kabul belgelerinin Abuja MOU Genel Sekreterine kabulü ve tevdi edilmesi üzerine, ülkeler MoU’nun tam üyesi olurlar. İlgili Uluslararası Sözleşmeler:

• Uluslararası Yükleme Hatları Sözleşmesi (LOADLINE 66),
• Uluslararası Denizde Can Güvenliği Sözleşmesi 1974 (SOLAS 74),
• Uluslararası Denizde Can Güvenliği Sözleşmesine ilişkin 1978 Protokolü, 1974
• Uluslararası Denizde Can Güvenliği Sözleşmesi Gemilerden Kirlilik, 1973, bununla ilgili 1978 Protokolü ile değiştirildiği şekliyle (MARPOL 73/78),
• Denizcilerin Eğitim, Belgelendirme ve Vardiya Standartlarına İlişkin Uluslararası Sözleşme, 1978 (STCW 78),
• Çarpışmaları Önlemek için Uluslararası Düzenlemelere İlişkin Sözleşme Denizde, 1972 (COLREG 72),
• Gemilerin Tonaj Ölçümüne İlişkin Uluslararası Sözleşme, 1969 (TONAJ 69) ve
  Ticari Denizcilik (Minimum Standartlar) Sözleşmesi,
• 1976 (ILO Sözleşmesi No. 147, şimdi Denizcilik Çalışma Sözleşmesi 2006).

ABUJA MOU’NUN ORGANLARI [ Abuja MoU Bakanlar Konferansı]

Abuja MoU Bakanlar Konferansı, Abuja MoU’nun en yüksek karar alma organıdır. Katılımcı Üye ülkelerin Deniz Ulaştırma Bakanlarından oluşur. Bakanlar Konferansı, 1999 yılında MoU’nun kurulmasından bu yana iki kez düzenlendi. Abuja MoU Komitesi, Mutabakat Zaptı’na taraf olan Denizcilik Otoritelerinin/Yönetimlerinin her birinin Temsilcilerinden oluşur. Komitenin işlevi, Mutabakat Muhtırası’nın genel uygulamasını denetlemektir. Komite, her yıl en az bir kez karar verebileceği zamanlarda toplanır. Komite, üye Devletlerin karşılıklı yararına olan politikaları tartışır, karar verir ve mümkünse onaylar.

Abuja MoU Bürosu

Mutabakat Muhtırası’nın etkin bir şekilde uygulanmasıyla ilgili konularda Komite’ye tavsiyelerde bulunur ve ayrıca Sekretarya’nın yanı sıra Mutabakat Zaptı altında kurulan diğer alt Komite veya çalışma grubuna yön verir. Büro, Komite Toplantılarından önce ve sonra gerektiğinde toplanır. Büro üye Devletleri: Gana (mevcut Başkan), Nijerya (mevcut Başkan Yardımcısı), Gine-Conakry (1. Raportör), Gana (2. Raportör) ve Sekreterlik.

Acil Önceliklerimiz

Acil önceliklerimiz arasında, kabul belgesini tevdi etmeyen Abuja MoU bölgesindeki ülkeleri MoU’yu resmi olarak kabul etmeye teşvik etmek, alt bölgedeki liman devleti kontrol görevlileri hakkında kapsamlı verilerin derlenmesi ve liman devleti kontrol denetimleri, liman devleti raporlarının yayınlanması yer almaktadır. Denetimler ve liman devleti denetim prosedür ve uygulamalarımızın uyumlu hale getirilmesi. Bu hedeflere ulaşılmasını kolaylaştırmak için kurumun kendisini işlevsel bir yapı ile inşa etme görevi ile eş zamanlı olarak bunlar sürdürülecektir.

Sekreterliğin bu görevleri yerine getirmek için çok çaba sarf etmesi nedeniyle, üye İdarelerin Abuja MoU kapsamındaki yükümlülüklerini yerine getirerek Sekreterliğin çabalarını tamamlamaları beklenmektedir. Birlikte çalışarak Abuja MoU bölgesini standart altı gemilerin işletilmesi için çekici olmayan bir rota haline getirebiliriz.

KAYNAKÇA;

ABUJA MUTABAKAT ZAPTI.

BLACKSEA MOU.(2013). PORT STATE CONTROL IN THE BLACK SEA REGION 2013 ANNUAL REPORT.

HINT OKYANUSU LIMAN DEVLETI KONTROLÜ / INDIANMOU.

HINT OKYANUSU LIMAN DEVLETI KONTROLÜ MUTABAKAT ZAPTI

KAYBAL, N. F. (2018) “ÜLKEMİZDEKİ LİMAN DEVLETİ DENETİMİ UYGULAMALARININ PARİS LİMAN DEVLETİ KONTROLÜ MUTABAKATI İDEALİNDE DEĞERLENDİRİLMESİ” DENİZCİLİK UZMANLIĞI TEZİ, Ankara.

RIYAD MOU LİMAN DEVLET KONTROLÜ.